Grzebanie zwłok, pochówek szkieletowy to inaczej inhumacja. Homo sapiens sapiens i jego poprzednicy grzebali zmarłych w najbardziej naturalny sposób, jakim jest złożenie ciała w ziemi. Epoka kamienia to pochówki szkieletowe. Około 12 tys. lat temu, pojawiły się pierwsze groby ciałopalne. W Europie spopielanie zwłok stało się bardziej popularne dopiero w epoce brązu (2200–800 p.n.e.), by popularność osiągnąć w epoce żelaza od III w. p.n.e. do I w. n.e. Archeolodzy nie mają jednoznacznych dowodów jakie były motywy przy wybieraniu pochówku inhumacyjnego czy kremacji. Nie miała na to wpływ również wyznawana religia.
Nie istnieją tendencje by inhumację wyparła całkowicie kremacja zwłok. Nawet jeśli spalanie zwłok było nakazem rozporządzeń w przypadku epidemii czy niewydolnością techniczną pochówków inhumacyjnych, jak to miało miejsce po katastrofie elektrowni atomowej Fukushima w Japonii w 2011 roku. Warto natomiast wspomnieć że chrześcijaństwo przyczyniło się do wyparcia kremacji zwłok ok. XIV wieku. Ale postęp zmienił i tą sferę życia…
Niektórzy archeolodzy doszukują się że wybory form pochówków związane były z technicznymi możliwościami. Tak wskazuje się na pochówki ciał w Egipcie, gdzie drewno nie było dostępne jak w innych rejonach świata. Pochówki zwłok w Egipcie to początek wyrafinowanej sztuki mumifikowania zwłok, która dała podwaliny dzisiejszej tanatokosmetyki, tanatopraksji czy balsamacji zwłok.
Niektóre z religii, judaizm czy islam, do dzisiaj zabraniają spopielanie zwłok swoich wyznawców.
Inhumacja jest i będzie, dominującą formą grzebania Zmarłych.